မင္းကုန္းသားၾကီး

ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူးတဲ့ မံုလာဥ၊ လူၾကက္ဥနဲ႔ လူလက္ဖက္ေျခာက္ ဆို တဲဲ့ေဆာင္းပါးေလးကေတာ့ျဖင့္…….. ‘ တစ္ခါက ဤမဟာဘဒၵ ကမၻာရဲ႕တစ္ေနရာမွာ သားအဖနွစ္ေယာက္ ရွိေလသတဲ့…..တစ္ေန႔မွာ သမီးလုပ္တဲ့သူက ဖေအကိုတုိင္တည္တယ္။ သူ႔ဘ၀မွာ အဆင္မေေျပတာေတြကမ်ားေနတယ္ေပါ႔။ ဘာလုပ္လုပ္ အဆင္မေျပတာေတြခ်ည္းမို႔ အားကပ်က္ေနျပီး အရာရာကိုလက္ေလွ်ာ့လိုက္ခ်င္စိတ္ကေပါက္ေနျပီေဖေဖရယ္။ တုိက္ရခိုက္ရတာ ရုန္းကန္ရတာလည္း သမီးမွာေမာလွပါျပီ၊ ပန္းလွပါျပီရွင္။ ျပႆနာတစ္ခု ေျပလည္သြားလို႔မွ မနားရေသးဘူး၊ ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခုက ထပ္တက္လာနဲ႔၊ ဘ၀ဆိုတာ ဒုကၡတြင္းၾကီးထဲ ေစာက္ထိုးဆင္းေနရသလိုပါပဲ ေဖေဖရယ္ သမီးေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္၊ လူေတာင္ဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ဘာညာစသျဖင့္ ဖေအကိုတုိင္တည္းရင္း ညည္းရွာတယ္။ ဖေအလုပ္တဲ့သူက စားဖိုမွူးၾကီးပါ။ သမီးကလည္း အဲသလို ညည္းညဴတုိင္တည္လာေရာ ဖေအက ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ သမီးကိုလက္ဆြဲျပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲေခၚသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ အိုးသံုးလံုးထဲကို ေရေတြအျဖည့္ျပီး မီးျပင္းျပင္းနဲ႔ ဖိုသံုးဖိုေပၚမွာ တည္လိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး မီးေတြကျပင္းေတာ့ သံုးအိုးစလံုးထဲက ေရေတြ ပြတ္ပြတ္ဆူလာေတာ့တာေပါ႔။ေရေႏြးလည္းဆူေရာ ဖေအလုပ္တဲ့သူက တစ္အိုးထဲကိုမံုလာဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အိုးထဲကိုၾကက္ဥေတြထည့္၊ ေနာက္တစ္အိုးထဲကိုက်ေတာ့ လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အိုးေတြကို သည္တိုင္း ဆက္တည္ထားလိုက္တယ္။ စကားေတာ့ တစ္လံုးမွမေျပာဘူး။ သမီးလုပ္တဲ့သူက ေဖေဖ့နွယ္ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနျပန္တာပါလဲလို႔ ေတြးရင္းစိတ္ကတယ္မရွည္ခ်င္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာကိုမဆိုအေၾကာင္းမဲ့ မလုပ္တက္တဲ့ ဖေအ့အေၾကာင္းကိုသိထားေတာ့ အံကေလးတင္းရင္း စိတ္မရွည္စြာနဲ႔ပဲ ေစာင့္ေနရပါေတာ့တယ္။ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဖေအလုပ္တဲ့သူက မီးသံုးဖိုစလံုးကို သတ္လုိက္ျပီး မထမအိုးထဲက မံုလာဥေတြကိုဆယ္၊ ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္ထဲထည့္တယ္။ ေနာက္တစ္အိုးထဲက ၾကက္ဥေတြကိုလည္း ဆယ္ျပီး တျခားပန္းကန္တစ္လံုးထဲထည့္တယ္။ ေနာက္ဆံုးအိုးထဲက လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေတြကိုလည္း ပန္းကန္တစ္လံုးထဲထည့္တယ္။ ျပီေတာ့မွသမီးဘက္ လွည့္ျပီးေမးလိုက္တယ္။ “ ကဲ……သမီးေရ ၊ ဒါေတြကဘာေတြလဲ ….” “ မံုလာဥျပဳတ္ရယ္၊ ၾကက္ဥျပဳတ္ရယ္၊ ေရေႏြးၾကမ္းရယ္ပါေဖေဖ “ သမီးကအဲသလိုေျဖလုိက္ေတာ့ ဖေအက သမီးကိုသူ႔နားလာခိုင္းျပီး မံုလာဥေတြကို စမ္းခိုင္းတယ္။ သမီးက ဖေအခိုင္းတဲ့ အတုိင္း မံုလာဥေတြကို ဇြန္းနဲ႔ထိုးၾကည့္လိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္ “ ေဖေဖ မံုလာဥေတြက လည္း ေပ်ာ့ျပဲေနျပီ…” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဖေအက သမီးစကားကို အမွုမထားဘဲ ၾကက္ဥျပဳတ္ တစ္လံုးကိုယူျပီး သမီးကိုခြဲခိုင္းျပန္တယ္။ အေပၚက အကာကိုခြာလိုက္တဲ့အခါမွေတာ့ ေကာင္းေကာင္းၾကီး က်က္ေနျပီျဖစ္တဲ့ ၾကက္ဥျပဳတ္ေပါ႔။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေရေႏြးၾကမ္းကို ျမည္းၾကည့္ဖို႔ ဖေအကခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္။ သမီးလုပ္တဲ့သူက ျပံဳးလိုက္မိရင္းကေန ဖေအခိုင္းတဲ့အတိုင္း အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းပူပူကို တဖူးဖူးမွုတ္လို႔ ျမည္းလိုက္ရပါတယ္။ အင္မတန္ေမႊးပ်ံ႕ျပီးအရသာရွိတဲ့ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းျဖစ္ေနတာကိုလည္း သတိထားလိုက္မိတယ္။ “ ေဖေဖ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲဟင္ …..” လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို အရသာခံရင္း သမီးမေအာင့္နုိုင္ေတာ့ဘဲ ေမးလိုက္မိရပါေတာ့တယ္။ ဖေအကရွင္းျပတယ္။ “ မံုလာဥရယ္၊ ၾကက္ဥရယ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ရယ္ဆိုတဲ့ မတူတဲ့အရာသံုးမ်ိဳးဟာ တူညီတဲ့ဒုကၡျဖစ္တဲ့ ေရေႏြးပူပူထဲမွာတစ္ျပိဳင္တည္း တစ္ညီတည္း ထည့္အျပဳတ္ခံခဲ့ရတာခ်င္းအတူတူ တံု႔ျပန္ပံုခ်င္းက်ေတာ့ မတူဘူးေလ သမီးရဲ။ “ မံုလာဥဟာ ေရေႏြးပူထဲ မေရာက္ခင္တုန္းကေတာ့ သန္သန္မာမာ၊ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းၾကီးရယ္။ အဲ ….ဒါေပမယ့္ ေရေႏြးနဲ႔လည္း အျပဳတ္ခံလိုက္ရေရာ တစ္ခါတည္းကို ေပ်ာ့ဖတ္ျပီးခ်ိနဲ႔သြား ေတာ့တာပဲ… “ ၾကက္ဥကက်ေတာ့ ေရေႏြးထဲမေရာက္ခင္ကအထိမခံဘူး၊ ထိလိုက္တာနဲ႔ ဖက္ခနဲ႔ကြဲမွာ အေသအခ်ာေနာ္၊ အေပၚခြံပါးပါးေလးက အထဲကအရည္ၾကည္ေပ်ာ့ဖတ္ဖတ္ေလးေတြကို ကာရံထားရတဲ့အေနအထားေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ေရေႏြးဆူဆူထဲမွာလည္း ၾကာၾကာေလးေနလိုက္ရေရာ အဲသည့္ေပ်ာ့အိအိအတြင္းသားေတြ အားလံုးမာကုန္တာပဲ မဟုတ္လားသမီးရဲ႕….. “ ေအးလက္ဖက္ေျခာက္ကေတာ့ တစ္ဘာသာပဲ။ ေရေႏြးပြတ္ပြတ္ထဲလည္း ေေရာက္သြားေရာ အဲသည့္ပြတ္ပြတ္ဆူေနတဲ့ေရကိုပါ လက္ဖက္ရည္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္တယ္ …. “ ကဲအေဖသမီးကေရာ ဘာလဲ၊ မံုလာဥလား၊ ၾကက္ဥလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လား၊ ေလာကဓံဆိုတာေတာ့ လူတိုင္းရင္ဆိုင္ၾကရတာပဲသမီး။ အဲသည့္ ေလာကဓံနဲ႔ နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါမွာ သမီးကဘယ္လိုတံု႔ျပန္လိုက္ခ်င္သလဲ။ မံုလာဥလို တံုျပန္မလား၊ ၾကက္ဥလိုတံုျပန္မလား၊ လက္ဖက္ေျခာက္လိုတံုျပန္မလား၊ သမီးဘာသာစဥ္းစားေပေတာ့ကြာ….” ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲ ။ စာဖက္သူလူၾကီးမင္းကေရာ ဘယ္လိုပါလဲ။ အျပင္ပန္းအျမင္မွာေတာ့ မံုလာဥလိုမာမာခ်ာခ်ာ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းၾကီးနဲ႔၊ ေလာကဓံနဲ႔ တကယ္တမ္း ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါက်ရင္ ေတာ့ေပ်ာ့ေခြႏြမ္းရိျပီး အားကုန္သြားမယ့္ လူစားမ်ိဳးပါလား။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကဥလိုလူစားလား။ အစတုန္းကေတာ့ ထိလြယ္၊ ရွလြယ္တယ္၊ စိတ္ကလည္း ေပ်ာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသျခင္းတရားလို၊ ရွင္ကဲြကြဲတာလို၊ ခၽႊတ္ျခံဳက်တာလို ၾကမၼာဆိုးတစ္ခုခုကို အျပင္းအထန္ခံစားရျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ နင္လားဟဲ့…ေလာကဓံဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ထီမထင္တဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ မာေက်ာေက်ာ၊ေတာင့္တင္းတင္းၾကီးျဖစ္သြားမယ့္ လူစားမ်ိဳးလား၊ မျပဳတ္ခင္ၾကက္ဥနဲ႔ ျပဳတ္ျပီးသားၾကက္ဥလိုပဲ၊ အျပင္ပန္းအျမင္မွာ သိပ္မကြာလွေပမယ့္ အတြင္းမွာ ခါးသီးမာေက်ာေနတဲ့ နွလံုးသားနဲ႔ လူမ်ားျဖစ္ေနမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ စာဖတ္သူလူၾကီးမင္းဟာ လက္ဖက္ေျခာက္လိုလူမ်ိဳးလား၊ ေရပူကိုပင္အသြင္ေျပာင္းေပးနိုင္စြမ္းရွိတာမ်ိဳးေလ။ လက္ဖက္ေျခာက္ဆိုတာက ေရေႏြးဆူေလေလ၊ ပြတ္ေလေလ ဘက္ဖက္ရည္အရသာေကာင္းေလေပါ႔၊ လက္ဖက္ေျခာက္လိုလူဆိုတာကလည္း ဒုကၡသုကၡေတြ အရွိန္တက္ေလေလ၊ အရည္းအခ်င္းေတြပိုရွိလာေလျဖစ္ျပီး ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ ပိုေကာင္းတဲ့အေျခအေနကို ဖန္တီးေပးနိုင္သူျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ကဲ…စာဖက္သူလူၾကီးမင္းကေရာ ေလာကဓံကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မယ္ စိတ္ကူးပါသလဲ။ စာဖတ္သူဟာ လူမံုလာဥလား၊ လူၾကက္ဥလား၊ လူဖက္ေျခာက္လား ? ကိုယ့္ဘာသာ ဆင္ျခင္ပိုင္းျဖတ္လိုက္ၾကရံုပါပဲ။ ’ ဗဟုသုတမ်ား ပြါးမ်ားရရွိနိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလွ်က္ …..
မင္းကုန္းသားၾကီး……။